Enkele dagen later treffen Max en Malika mekaar op een industrieel terrein. Max: "Je ziet er goed uit. Ik vind je kapsel wel mooi zo." Malika schudt haar hoofd en trekt haar wenkbrauwen op: "We moeten ongeveer een uur rijden. Als je nog vragen hebt, stel ze gerust onderweg."
Tot Malika's verbazing (en mogelijk ook die van Max) wordt er onderweg niets gezegd. Wanneer ze op hun bestemming aankomen, zegt Malika tegen Max om niet te geschokt te zijn...Ariël is ziek en voelt zich niet goed.
Terwijl beiden dichterbij komen, zit Ariël boven op het dak van een hangar. Ze voelt zich ziek, en raapt haar laatste beetje energie bijeen om Max te ontmoeten.
Max staat ondertussen op het punt om zijn geduld te verliezen. Maar dan ziet Malika iemand naderen: "Daar is ze. Ik laat jullie beiden alleen."
Max ziet een vrouw naderen die er ooit erg indrukwekkend moet uitgezien hebben. Maar op basis van haar kledij, de hoodie die de helft van haar gezicht verbergt en haar houding, lijkt het alsof ze ergens hard aan lijdt. Ariël gebaart Max om haar te volgen naar de hangar.
Met een gebroken stem begroet Ariël Max. "Hey. Bedankt om te komen. Het moet raar zijn voor jou om een echte Engel te zien, en dan nog wel een die voortdurend in je hoofd zit."