Frequently Asked Questions

De drie eerste albums vinden plaats in drie verschillende tijdperken. Maar de karakters zijn dezelfden.

Ariël en haar Engelen zijn tijdloze wezens en sterven niet. Ze zijn kwetsbaar en kunnen gewond geraken en gedood worden, maar ze sterven niet aan natuurlijke oorzaken.

De Gorgons zijn een soort die technologisch en wetenschappelijk erg geavanceerd is, en hebben manieren gevonden om honderden jaren te leven. De Gorgon klonen in de trilogie zijn dus dezelfde personen.

De mensen zijn een speciaal geval: sterfelijk, met een levensverwachting van rond de 80. Maar sommigen worden eeuwen later herboren. Ze kunnen zich hun vroegere leven niet herinneren, hebben vaak andere maar verwante namen en hebben vaak andere rollen: Mac in “Oorsprong” wordt Maximilian van Lichtenstein in “Strijd om de Hemelen” en Max in “Een Doorsnee Man”. Zadie in “Strijd om de Hemelen” wordt Bambi in “Een Doorsnee Man”. En de afstammelingen van Zorn hebben niet altijd zijn uiterlijk, maar zijn wel herkenbaar aan het witte haar,: Zoroasster, Zorn, Medusa.

Om verschillende redenen. Maar de belangrijkste is wel dat de verhalen en personages niet evenzeer aan mekaar gebonden zijn als deze in de trilogie. In Legenden wordt specifiek op zoek gegaan naar de oorsprong van de soorten in de trilogie, en in Generaties, zoals de titel zegt, komen andere generaties aan bod.

Om het echter helemaal verwarrend te maken, komen zowel in Legenden als in Generaties ook personages uit de trilogie voor en/of zelfs met mekaar in aanraking.

Dat is alvast de bedoeling, er van uit gaande dat ik het leuk blijf vinden. Momenteel zitten er nog twee Legenden in mijn hoofd: die van de Gorgons en de mensen, en ben ik ook aan het denken aan nog minstens twee verhaallijnen in Generaties.

Absoluut. Al weet ik vandaag nog niet wat dat einde zal zijn. De verhalen groeien organisch, en het is me ondertussen al regelmatig overkomen dat ze in een andere richting evolueren dan ik zelf dacht.

Omdat ik wel hou van deze manier van werken. Ik heb een breed idee van waar de verhalen naar toe gaan, maar tijdens het schrijfproces is het me al enkele keren overkomen dat het verhaal in een andere richting evolueert.

Wat maakt dat het verhaal ook voor mij verrassingen inhoudt, en het extra leuk maakt.

Daarnaast ben ik opgegroeid met kranten waarin dagelijks een deel van een stripverhaal verscheen en je niet van bij het begin naar achteren kon bladeren om de uitkomst te lezen. En hetzelfde wil ik met deze aanpak ook een beetje bereiken.

Eerst en vooral dient hij daartoe een bijzonder sterke draak zijn. En ten tweede is de draak in kwestie bezeten of gek gemaakt door de ingreep van de Gorgons.

In het verhaal wordt een referentie gemaakt naar de klassieke Viking berserkers, die waarschijnlijk door drank en/of drugs volledig tilt sloegen. Volgens beschrijvingen gedroegen ze zich als wilde beesten met schuim op de mond and beten ze zelfs in de rand van hun schild. Volgens de overlevering waren ze immuun voor staal en vuur, en brachten ze veel schade toe aan vijandelijke troepen. Nadat de koorts wegtrok, waren ze echter zwak en tam.

De referentie naar berserkers leidde ook tot de paginatitel “Ragnarok”, wat in de Noorse mythologie een voorspelde reeks van dreigende gebeurtenissen waaronder een grote veldslag waarin verscheidene grote Noorse mythologische figuren ten onder gaan. Na deze gebeurtenissen is de wereld gezuiverd en vruchtbaar en de wereld zal opnieuw bevolkt worden door twee overlevenden.

In eerste instantie is het een oude Gorgon traditie dat Gorgons met belangrijke functies hun lichaan en gezicht poederen om op de Goden te lijken die ze vroeger aanbaden. Het is daarnaast niet ongebruikelijk om op hun lichaam blauwe aderen te tekenen of tijdelijke tatoeages.

De drie klonen van de Gorgons beschouwen zichzelf als (half)goden en passen dus ook regelmatig dat gebruik toe, vooral wanneer ze hun autoriteit naar andere toe willen benadrukken.

Het is eigenlijk een moderne versie van het poederen bij Gorgons.

In “Wederopstanding” zijn we enkele eeuwen na de originele trilogie en de Gorgons poederen niet langer hun lichaam en gezichten omdat ze niet langer in hun goden geloven en een meer cynische visie op het leven aanhangen.

Daarnaast hebben de maskers ook een praktisch nut, aangezien ze zo anoniem door het leven kunnen gaan en hun ware aard kunnen verbergen.

Dat is een onmiddellijk gevolg van pagina XVII van Oorsprong waar Gaius en Julius Agrippa zijn eigenzinnig gedrag bekritiseren.

Sindsdien is Agrippa achterdochtiger geworden, en vreest hij dat één van zijn broers hem zou neersteken. Vandaar dat hij zijn broers enkel nog met minieme kledij toelaat, zodat ze geen wapens kunnen verbergen.

Ook dit is een gevolg van pagina XVII van Oorsprong.

Agrippa begint zich al langer hoe meer te distantiëren van zijn twee broers, die hij dom en een obstakel voor zijn plannen vindt.

Bovendien krijgt hij steeds meer dictatoriale neigingen en wil dat in zijn kleidij ook tonen.

Absoluut. Door zijn achterdocht die steeds meer toeneemt, wil hij een harnas hebben dat hem tegen aanslagen kan beschermen. Maar tot hier toe droeg geen enkel harnas zijn goedkeuring weg, en blijft hij nieuwe harnassen eisen.

Vooreerst omdat Valdarin bereid is om met hem een binding aan te gaan, en hem zo kan beïnvloeden voor zijn eigen plannen.

Daarnaast omdat Valdarin in hoog aanzien staat bij de Fae, en hij vermoedt dat ze niet zo snel zullen optreden tegen hem. Wat ook blijkt, want het duurt wel even voor Valdarin en Beowulf ten val worden gebracht.

Jaloezie. Omdat vrouwelijke dragen aandacht krijgen van de Fae.

Mannelijke draken zijn solitair en leiden vaak een teruggetrokken leven in de duisternis van het woud en grotten.

Bovendien hebben de meeste mannelijke draken van nature een agressieve instelling.

Doordat ze in groepen leven, en daardoor veel socialer zijn dan hun solitair levende mannelijke tegenhangers.

Het is een beetje zoals katten en honden, waarbij katten in principe eerder solitaire wezens zijn en honder meer sociaal zijn aangelegd.