De dag na het treinincident loopt een mysterieuze jonge vrouw in een zwart lederen outfit en met roze geverfd haar door een gang met afbladderende verf, flikkerend fluolicht en besmeurde ramen. Het ochtendlicht werpt dramatische contrasterende schaduwen op de vloer.
In hetzelfde gebouw denkt Max terug aan de gebeurtenissen van de dag voordien, en de stemmen in zijn hoofd.
Zijn aandacht wordt getrokken door het geluid van voetstappen in de gang en iemand die de krakende deur van zijn kamer opent.
Een jonge vrouw verschijnt in het deurgat en er gaat een rilling door het lichaam van Max. Hij heeft niet gedronken, dus het kan geen hallucinatie zijn. Hij bekijkt haar nog eens en ze ziet er echt genoeg uit. "Wie ben jij? En, ben je echt? En, waarom zit je in mijn hoofd? En, wie is die andere vrouw?"
De jonge vrouw verontschuldigt zich en zegt dat ze Malika heet. "Ik volg je al een tijdje nu."
"Zo zijn er wel meer. Maar wie ben jij? En hoe komt het dat je in mijn hoofd zit? En opnieuw, wie is die...engel of wat het ook is?"
"Herinner, Max,...probeer ons te herinneren."
"Daar....daar is ze weer...wie zijn jullie?"