Max arriveert uiteindelijk op het treinstation. Hij heeft nog steeds problemen met de missie. Niettegenstaande zoekt hij waar platform 2 is en begeeft hij zich in die richting.
En dan hoort Max een stem in zijn hoofd die hem bekend voorkomt: "Max, doe dit niet."
Op platform 2 is het ondertussen 11.19 uur. Max kijkt rond maar ziet nog geen teken van zijn doelwit.
Maar de stem in zijn hoofd verdwijnt niet. Hij herkent die stem vaag maar kan er geen gezicht op kleven, en toch is ze daar weer: "Max, asjeblief, doe het niet."
Dan merkt Max een man op die beantwoordt aan de beschrijving die hij gekregen heeft. Zijn lichaam beweegt zich automatisch in de richting van de trein.
Wanneer de man in kwestie de trein opstapt is het 11.23 uur. Max' lichaam stapt verder in de richting van de wagon.
Een zachte stem klinkt opnieuw in zijn hoofd. En hij ziet een vriendelijk gezicht voor zich dat hij vaag herkent. Alhoewel hij niemand kent met zo een gezicht. "Max, ik smeek je, doe het niet."
De trein verlaat het station. Het is 11.25 uur.
En de rugzak staat nog op het perron...onschadelijk gemaakt. Max weet dat hij nu in een ernstig parket verkeert.
Een andere stem, een ander gezicht: "Max, Herinner. Probeer ons te herinneren."
Nadat Max de rugzak in een vuilbak gedropt heeft, zwerft hij rond in de achterbuurt rond het treinstation. Zijn geest vecht met de stemmen en gezichten die blijven rondzwerven in zijn hoofd en hij merkt andermaal de oude man niet op die hem volgt.
Plots echter daagt een jonge vrouw met roze haar op naast de oude man die hem vertelt dat ze een dringende boodschap van McNulty heeft. Ze neemt hem bij de schouder naar een doodlopend straatje.
Waarna niemand meer gehoord heeft van de man met de regenjas en de hoed. Een jonge vrouw met roze haar? Niemand heeft iets gezien.