En zo werd er verder gezocht naar nog veiliger onderkomens zoals diepe kloven.
Uiteindelijk werd de ideale locatie gevonden, met hoge wanden en slechts één toegang van bovenaf. En toen ontstond het idee om deze ingang af te sluiten met een koepel.
Deze zou niet enkel veiligheid bieden tegen roofdieren, maar ook tegen de aartsvijanden van de meermannen...de meerminnen.
Zolang beide groepen zich konden herinneren, was er altijd oorlog tussen hen geweest.
Op regelmatige tijdstippen ontstonden er voor de minste redenen kleinere conflicten,...
...die altijd ontaardden in grote veldslagen. Daarbij vieren echter zelden dodelijke slachtoffers.
Eén keer per jaar echter werden alle vijandelijkheden gestaakt. Toen het zeewater op zijn warmst was, kozen de meermannen hun mooiste exemplaar om de koningin van de meerminnen het hof te maken.
Samen dienden ze voor nakomelingen te zorgen.
De hofmakerij duurde een dag en een nacht, volgens strikt vastgelegde rituelen. In het verleden gebeurde het immers al eens dat na de daad één van beide partners het leven liet.
Eénmaal de daad voltrokken, trok de koningin zich terug op een geheime locatie, waar ze minuscule kleine eieren legde, die zich buiten haar lichaam verder ontwikkelden met de groei van hun embryos.
Wanneer dan de eierschalen doorbroken werden, verliet de koningin, die al die tijd over hen gewaakt had, de geheime grot. De vrouwelijke borelingen volgden haar om opgenomen te worden door de gemeenschap van meerminnen. De mannelijke borelingen zouden tot hun zesde op het koraalrif overleven vooraleer ze in de groep van de meermannen hun opleiding kregen.