De cullahan liepen ettelijke dagen en nachten door het woud.
Ze sliepen niet, goed wetende dat ze niet langer welkom waren in het woud.
Soms moesten ze het op een lopen zetten wanneer ze door duistere schepsels werden achtervolgd...of was het hun verbeelding die op hol sloeg?
De omstandigheden waren hard en hoe verder ze vorderden, hoe lastiger de te volgen paden werden.
De vermoeidheid begon zijn tol te eisen, en koude en slecht humeur deden hun intrede.
Sommigen konden de groep niet langer volgen, waardoor de groep zijn tempo moest doen zakken.
En toen waren er de waterlanden.
En de drukkende hitte, nog meer vermoeidheid en koortsaanvallen.
Koortsaanvallen die voor illusies zorgden, van heksen die hen bezwoeren...
...dromen van koningin Maeve, die hen de pracht van het thuisland toonde...
...en de ontberingen die hen nog te wachten stonden...
...evenals een beeld van de moeilijke omstandigheden van het thuisland dat hen te wachten stond.