De informatie die Isolde ontvangen had, was cruciaal, maar ook verontrustend. Als de verrader gelijk had, waren de reuzen zo machtig en talrijk dat haar leger het risico liep te worden weggevaagd. Dus veranderde ze van gedachten en nam een pad dat naar de oceaan leidde.
Er bestond een oude mythe dat er ver weg in de oceaan een ongerept eiland lag. De meeste elfen waren die mythe vergeten, dus het zou een ideale schuilplaats zijn en een perfecte plek om haar eigen dynastie te stichten.
In een verborgen grot in de kliffen lag een oude verzameling langschepen die nog dateerde uit de tijd dat de elven echte nomaden waren. Ze waren perfect onderhouden en talrijk genoeg. Meer had Isolde niet nodig en haar besluit stond nu vast.
Ze ging terug naar het woud en riep de draken op. Aangezien Eryndor en zijn leger praktisch volledig uit mannen bestonden, had zij de draken volledig op haar hand.
Ze vertelde hen over de buitenaardse reuzen en welk gevaar deze volgens haar inhielden. Waarna ze haar plan toelichtte en om de hulp van de draken vroeg om haar vloot te gidsen naar het eiland uit de mythe.
De draken stemden unaniem met haar plan in en Isolde riep haar admiraal bij zich om het leger te verzamelen en hen haar plan toe te lichten.
Nog diezelfde nacht was Isolde met haar leger onderweg naar de grot in de kliffen.
De weinige bagage die ze mee hadden werd in de langschepen gegooid en al snel was iedereen aan boord.
Zoals afgesproken zouden de draken navigeren en de schepen leiden. Nu was het enkel nog te hopen dat de mythe geen fabel was.